Najlepsze hiszpańskie komedie

Przedstawiam Wam moją listę najlepszych i najśmieszniejszych komedii hiszpańskich. Hiszpanie mają to do siebie, że potrafią śmiać się ze wszystkiego i z tematu, który stanowi tabu zrobić genialną komedię. Oczywiście należy je oglądać z przymrużeniem oka, gdyż często opierają się o absurd, ale to właśnie wyróżnia je na tle pozostałych. Jeśli mieliście ciężki dzień lub chwilowo zaliczacie spadek energii, koniecznie musicie obejrzeć najlepsze hiszpańskie komedie.

1. Dzikie historie (Relatos salvajes) 2014

reżyseria: Damián Szifrón
główna obsada: Ricardo Darín (Simón „Bombita”), Oscar Martínez (Mauricio „La propuesta”),
Leonardo Sbaraglia ( Diego Iturralde „El más fuerte”), Erica Rivas (Romina „Hasta que la muerte nos separe”)
Rita Cortese (Kucharka „Las ratas”), Julieta Zylberberg (Kelnerka „Las ratas”), Darío Grandinetti (Salgado „Pasternak”), María Onetto ( Helena „La propuesta”), Nancy Dupláa (Victoria „Bombita”)

czas trwania: 2 godz. 02 min.

Kilka kompletnie oderwanych od siebie historii, których wspólnym mianownik to pytanie co by się wydarzyło, gdybyśmy nie utrzymali swoich emocji i zachowań na wodzy. To film opierający się o gatunek czarnej komedii, jak dla mnie w wersji jak najbardziej do przyjęcia. Za nic nie kojarzy mi się z angielskimi czy amerykańskimi czarnymi komediami. Pokazuje on historie, które dzieją się na różnych etapach życia i w zupełnie różnych środowiskach. Co się stanie kiedy prześladowany, wytykany palcami i wyśmiewany od dzieciństwa mężczyzna dopuści do czynów swój wewnętrzny głos? Jak się może skończyć sytuacja w której ktoś zajedzie nam drogę lub kierowca blokuje nam przejazd okupując lewy pas? A kiedy przemówi przez nas chęć zemsty w sytuacji, gdy ktoś skrzywdził naszych bliskich? Czy weselna sala jest najlepszym miejscem na wyciąganie grzeszków nowożeńców? I jaki udział ma w tym personel obsługujący wesele? Na te i wiele innych pytań znajdziemy odpowiedź właśnie w tym filmie.

2. Musimy porozmawiać, Tenemos que hablar (2016)

reżyseria: David Serrano
główna obsada: Hugo Silva (Jorge), Michelle Jenner (Nuria), Ernesto Sevilla (Lucas), Belén Cuesta (Yoli), Óscar Ladoire (Miguel), Ilay Kurelovic (Víctor), Borja Luna (Pepe)

czas trwania: 1 godz. 31 min.

Genialna komedia sytuacyjna, komedia przypadku i wszelkich możliwych zbiegów okoliczności. Nurii oświadcza się chłopak, wiodą słodkie życie, planują wziąć ślub. Jest tylko jeden mały problem, który burzy jej szczęście, nie ma ona  rozwodu z byłym mężem Jorge. Po tym, jak odeszła od męża, który sprowadził na jej rodzinę gigantyczne tarapaty finansowe i sprawił, iż jej rodzice stracili majątek życia, Jorge się załamał i wisiało nad nim widom depresji. Z tego też powodu Nuria do tej pory nie poruszała tematów, które mogłyby pogorszyć i tak kiepski stan męża. Bierze jednak byka za rogi i postanawia zadzwonić do wciąż-męża, by się z nim umówić na spotkanie i porozmawiać o rozwodzie. I tutaj zaczyna się prawdziwa karuzela, więcej nie napisze, bo nie chcę Wam odbierać frajdy z oglądania tego filmu. To zwariowana komedia, ale w naprawdę ciekawy sposób może zmienić nasze spojrzenie na pewne tematy.

3. Bombowi sąsiedzi, Fe de etarras (2017)

reżyseria: Borja Cobeaga
główna obsada: Javier Cámara (Martín), Julián López (Pernando), Gorka Otxoa (Álex), Miren Ibarguren (Ainara), Luis Bermejo (Armando

czas  trwania: 1 godz. 29 min.

Nikt tak jak czesi i hiszpanie nie potrafi się śmiać z własnych wad, słabości i stereotypów. Oba te narody pod tym względem mi imponują. Film ten opowiada o grupie baskijskich początkujących terrorystów, którzy nijako w ukryciu oczekują na zlecenie, które będą mieli wykonać. Jedyną co wiedzą o swoim zadaniu, to że zostanie ono im przekazane przez telefon, nie wiedzą kiedy, nie wiedzą od kogo, mają czekać, nie wiadomo ile i udawać zwykłych mieszkańców osiedla. Oczekiwanie jednak się przedłuża, znacznie… A w dzisiejszych czasach nie jest łatwo być niezauważonym i „nie nadzorowanym” przez sąsiadów, co dodatkowo utrudnia wykonanie zadania. W dodatku właśnie odbywają się piłkarskie mistrzostwa. Mistrzostwa w których Hiszpania zdobywa puchar.

4. Zwolnienia, Despido procedente (2017)

reżyseria: Lucas Figueroa
główna obsada: Imanol Arias (Javier), Darío Grandinetti (Rubén), Hugo Silva (Sam), Luis Luque (Eduardo), Miguel Ángel Solá (Omar).

czas trwania: 1 godz. 30 min.

Co się stanie, kiedy pewnego dnia się zagapimy? Kiedy komuś udzielimy błędnych wskazówek? Jeśli ktoś zacznie nas prześladować i szantażować? Czy dziesięć sekund w towarzystwie obcego człowieka może zmienić nasze życie? Zrujnować karierę, zniszczyć wszystko co posiadamy i doprowadzić nas na skraj obłędu? Genialna komedia o tym, jak życie bywa zaskakujące i że na swojej drodze możemy spotkać naprawdę dziwnych ludzi. I że nic nie jest takie jak się może wydawać. Film zwariowany, momentami nawet bardzo, ale ja się na nim naprawdę nieźle uśmiałam, choć było i też wiele momentów, które otworzyły mi oczy na to co się w życiu może wydarzyć.

5. Szef, Jefe (2018)

reżyseria: Sergio Barrejón
główna obsada: Luis Callejo (César), Juana Acosta (Ariana),
Carlo D’Ursi (Gómez), Josean Bengoetxea (Javier), Bárbara Santa Cruz (Teresa), Dalila Carmo (Pereira), Maika Barroso (Jimena), Adam Jezierski (Charly).

czas trwania: 1 godz. 30 min.

Egoistyczny biznesmen z nałogami, którego nienawidzą pracownicy, wspólnicy próbują go wyrolować i właśnie żona poprosiła go by się wyprowadził z domu. Swoją wiadomość przekazała Cesarowi przez posłańca od zerwań i rozwodów. Dla mnie epizody z jego udziałem są mistrzostwem świata. Historia o tym, jak łatwo zatracić się w świecie pieniędzy i używek. A także o tym, że czasem trzeba zejść niżej by dostrzec co jest w życiu ważne. Istotna rolę, jak się zapewne domyślacie odegra tutaj Pani sprzątająca biuro. To ona pomoże mu stanąć na nogi i ocalić wszystko co dla niego istotne. Komedia również, jak na latynosów przystało bardzo specyficzna, ale i przy tym naprawdę dobrze skonstruowana.

A jak się prezentuje lista Waszych ulubionych hiszpańskich komedii?

Zapraszam Was również do listy śmiesznych komedii francuskich.